Jaja, ADE lijkt alweer een tijd geleden, maar ik werd net pas wakker.
Wat werd er geknald in de crib van Y.A.L.A. Stink. De ene na de andere champagnefles, haast op de maat van de stomende kick die met een steady 130 BPM de zweetdruppels van de dansende menigte beroerde.
Klaas zijn drugsverleden verweeft met het heden. Wobble wobble boom boom Sjef geeft de drumpad een dikke zoen. Ik zweef heen en weer en nog een keer. Stink smeert het dicht. Niet iedereen is dit van STS gewend, maar oei wat werd er genoten.
De volledige live set van 107,03 uur paste niet op de USB-stick en is dus helaas verloren gegaan. Treur niet! Een fragment van een klein uur is bewaard gebleven en beschikbaar via je favoriete streamingdienst (zie Discografie).
De eerste keer dat ik Kyrgios een racket kapot zag slaan op baan 2, kwam ik net terug van vakantie uit Sri Lanka. De twee hebben weinig tot niets met elkaar te maken, immers, Kyrgios is geen Tamiltijger en al zou hij dat geweest zijn: tijgers kunnen niet tennissen. Oorzaak en gevolg.
Kyrgios slaat racket kapot. Hardcourt, 2017.
Mijn bestemming was aanvankelijk Indonesië, omdat S.J.D. Sjef daar onze tennisschool enige jaren daarvoor feestelijk had geopend met tromgeroffel. Het toeval wilde helaas dat mijn vliegtuig werd omgeleid naar Colombo. Van het nemen van polshoogte op Bali kwam derhalve weinig terecht. Over Colombo gesproken: er is een inspecteur naar vernoemd, namelijk inspecteur Columbo. Een eigenaardige man. Zijn sigaar is steeds aanwezig, zelfs in ziekenhuizen. Hij beweert niet te drinken als hij dienst heeft, maar in de aflevering ‘Murder by the Book’ drinkt hij gewoon bourbon, in ‘Any Old Port in a Storm’ wijn en in ‘Grand Deceptions’ zelfs sherry. Verder haalt hij regelmatig eten uit zijn jaszak. Vaak is dit een hardgekookt ei, of anders fruit. Ook bestelt hij vaak chili.
Eenmaal terug in Nederland, hervond ik mezelf, zoals velen die op zoek zijn naar zichzelf dat vóór mij deden. Ontegenzeggelijk kwam dit door de vele steunbetuigingen waarop ik uit uiterst onverwachte hoek kon rekenen. Zo staken onder meer Murk Ratte en Hiens Wachel mij een hart onder de riem.
Maar genoeg over hen. Laten we het eens hebben over wat mij bewogen heeft tot het spelen van de solo in de track ‘Strak Blauw’. Stel je voor. Als je dat met een stalen gezicht zou vragen aan een niet nader te noemen docent Grieks, zou je bedrogen uitkomen, ware het niet dat list en bedrog bij uitstek iets is waarvan een Spartaan zich dikwijls bediende. “Een saxsolo hoor je niet te spelen op klaarlichte dag!”. Je hoort het hem al zeggen. En het is ook zo waar, want zoiets doe je gewoon niet. Bijna alsof je Messi vraagt een vrije trap te nemen met rechts. Dat is bijna hetzelfde, maar dan net niet. Alsof hij ooit een schot lost met rechts, weet je wel. Ik bedoel maar. Ook in dat opzicht is het op zichzelf op zich opzichtig om zich op te richten, in dat geval, al moet ik zeggen dat hij zich vrij vaak laat vallen in de zestien. Wisten jullie trouwens dat dat aanvankelijk de werktitel was van ’19 gevaarlijke mannen’? ’16 gevaarlijke mannen’? Ik zou nog altijd zweren, na al die jaren, dat ik echt 16 mannen heb zien wegrennen die er gevaarlijk uitzagen. Maar zie dat maar eens te bewijzen als de bewegwijzering aangeeft dat het er 19 zouden moeten zijn.
De nieuwe plaat van STS is nieuw. Langzaam werken we toe naar de eerste liveshow sinds het succesvolle tuinoptreden bij mevrouw Enrebrev, die verantwoordelijk was voor de Russische lessen op school, maar waar niemand ook maar iets van opstak, nog geen sigaret, want dat mocht toen nog. “Heb je een vuurtje?”, hoorde je vaak in de wandelgangen van de burelen, om niet veel later te horen dat Dappertje Dik in de fik stond. Dan was het weer zover en stonden er hele drommen mensen te hakken naar Pijnenburg. Op zich was het een mooie tijd hoor, op dit soort kleine incidenten na. Al moet ik zeggen dat ze het ook wel verdienden om kapot gemaakt te worden, die etterbakken. Boontje komt om zijn loontje, zei een wijs man altijd. Om wie het hier gaat, vertelt het verhaal niet. Het gaat om de inhoud en strekking, en die lijkt nu duidelijk te zijn. Althans, zo lijkt het.
Fans smachten, wij wachten. Wachtend op het geduld dat wordt beproefd. Ons lavend aan al dat bier en alle andere geneugten die ons in het vooruitzicht zijn gesteld. Voor nu is het niet anders, maar het voelt wel zo. Onfortuinlijk is het wel, maar daar komt verandering in, geloof me. Voor niets gaat de zon op, al lijkt het soms wel zo te zijn. Laat je niet foppen, laat je niet kisten. STS is nooit weggeweest, dus zijn we terug. Binnenkort. Met nieuw spul, met oud spul. Er is weinig veranderd, al denk ik van wel. We gaan het zien. De tijd zal het leren.
Het was niet zaterdag, maar zondag. Morgen. Dus niet zaterdagmorgen, maar vandaag. De dag. Dus een nader te bepalen dag in de week. Ergens met kerst? Nee, wellicht. De tijd was in ieder geval rijp voor Mevrouw N. Verberna om discreet in te grijpen: ‘’Als je je BLOG zo begint, wordt het wel een érg lastig verhaal”. Stink knikte ja, en bedoelde ook ja. De vraag van de schrijver van deze BLOG is dan ook: bent u als lezer al verdwaald? Dat is omdat de geschiedenis zich herhaalt, want ook deze nieuwe STS-Blog heeft gefaald. Kortom van es: neem nooit een TomTom, want die is die duur. ‘Yes’ zegt Van Es. ‘Ik pieker er niet over’, voegt hij plotsklaps toe, en speelt een Bes op het nog te organiseren Diepzeebongo-Congress. De schrijver van deze BLOG moet nu a zeggen: het is lastig een bruggetje te leggen naar de volgende alinea-nee, want er zijn wegwerkzaamheden aan het spoor.
We trappen niet gelijk maar meteen maar af met het nieuws van de dag: BOVENTIUS BASSALICUM BOSATLASKA is in tamelijk tot redelijk blijde verwachting van een bengaalse diepzee-kabouter, die vanaf heden door het leven gaat als ‘kind’. Kind heeft er ook zin, vermoeden we. Zonder pardon heeft kind de eerste 33 maanden na geboorte een slaapplek toegewezen gekregen in de met asbest bedekte basgistaar van WOEF. De simpele doch makkelijke vraag is daarom: kan Kind een As, een Bes, een AsBes + én een Blauwe Kaasnoot spelen op de met asbest bedekte basgistaar, zónder daarbij deel te nemen aan een bakbaltoernooi in de wondersnee van Keijzers? Het simpele doch makkelijke antwoord op deze vraag is, dat de vraag lastiger blijkt dan lijkt, en het antwoord ‘ja’ is. Dat getuigt van een maximale en overmatige kwaliteitsoverdracht van PADDY PADEL PEPPERONIETMACHINE, aan Kind.
Klaas en Stink zijn trouwens bezig met een nieuw project: ‘Jouw Moment Is hier, want Bof is er Binnen een Kwartier’. Het concept is als volgt: redelijk (met de nadruk op ‘niet-redelijk’) geslaagde reggaetonmuzikanten krijgen de kans om een van BOF’s nummers te kiezen (ofwel zijn 06, ofwel zijn +31), om vervolgens een gesprek in het Twentsch te houden over verschillende soorten gezichtsbegroeing. Daarna betaal je en komt Bof niet. Komt hij wel, dan blijft het niet. Etc, etc, sexcetera. Aangezien dit concept leidde tot een enorm bescheiden succes, is besloten verder te gaan onder de naam: ‘Jouw moment met onze oud-Baardrijkskunde Docent: Robbie Drenth’. Daarbij is de optie inbegrepen om 6 dagen te bellen over Maaykoe Steekpenning, want zij wordt ervan verdacht een M&M in haar slipnugget te hebben gestopt met op de achtergrond de mislukte gouden plaat van de Britse band ‘Ash Ketchup, en de zoektocht naar Bruin Fruit’. Een boterzachte conclusie, als je onverwachts de kersverse nieuwe trainer van FC Barcelona op links-back bij Atalanta Bergamo opstelt: Marten de Roonald Koeman. Hij voegde Maurice Draad bij het woord door ongepast een beleidswijziging toe te passen: de in soja-saus gefritueerde ex-TTO’er Ping mocht na veel geblaf en gebijt dan éindelijk een proefwedstrijd dwarsfluiten met de Franse revolutie-hoorn van Y.A.L.A. Stink. “Aangezien hij op de fiets naar de wedstrijd gaat, valt zijn rijsttijd ook wel mee”, zei Berry Eierbom als reactie op een ander verhaal.
En Klaas dan? ‘Klaas zoekt een schilder voor zijn oude huis’. Het was Ruud Jansen uit Biologiethoorn die ooit deze grap maakte tijdens een van zijn represailles in Catalonië. Drie gierende gezichten keken hem huilend aan: het waren Stink, Klaas, Egbert en Sjef – Stink. Het betekende geen enkele reason tot paniek, zeker niet in vergelijking met Arjan Edergootsteen. Plots moest Pim vegen.
Stink en Klaas stonden op de stoep. Ze hadden er liever niet gestaan, maar er moest en zou een album opgenomen worden. Onder de arm van Stink een synthesizer, in de mond van Klaas een sigaret. De brakheid droop langs de binnenkant van hun broekspijpen over hun schoenen. Het kon bijna beginnen.
De Nord Stage 3 van Bof, kortweg de Bofnord, werd geïnspecteerd door Stink terwijl Klaas het drumstel klaarzette. Waar bleef Sjef nou? Het was een raadsel voor ons alledrie.
De deurbel gaat. Ik doet de deur open en bekijk van onder naar boven wat er gaande is: afgetrapte sneakers, versleten spijkerbroek, twee handen aan armen met gespannen spieren, dragende: bier, bier, nog meer bier, de sixpacks met halve liters stonden tot boven de deurpost op elkaar gestapeld. Wie verschool zich achter deze stapel gerstenat? U raadt het al: de enige echte S.J.D. Sjef. “Het is Pools bier”, verduidelijkte Sjef na het zien van de verwarring in mijn ogen. “Ook heb ik de benodigdheden voor pantosties meegebracht”. Ja hoor, het kon beginnen.
Het is Pools bier
— S.J.D. Sjef
Nuchter presteert STS niet voldoende, zo luidt het motto van R.O.M. Bouts. Sjef mocht dan wat later zijn, zonder deze bijdrage was er niets van gekomen. De halve liters uit het oosten gleden soepeltjes naar binnen. Daar gingen we dan. Door de coronacrisis was er weinig gespeeld, ons laatste album stamt uit 2018, dus het eerste nummer werd niet direct zomaar uit de grond gestampt. Het was even zoeken naar de juiste frequentie en, bam, daar was ’t dan. Drie mollen. Dat leek Stink wel mooi. Mede door Stink’s consistentie hoefde ik niet lang te zoeken naar de toonsoort van zijn akkoordenschema’s. Man, die akkoordenschema’s. Ongelooflijk hoe hij met zijn brakke kop die toch elke keer ingedrukt krijgt op de Bofnord.
Het ene na het andere meesterwerk werd op de band vereeuwigd. Een ode aan Klaas in de verslavingskliniek op de Antillen, een smeekbede aan een leraar der klassieke talen, maar ook klassiekers als De Brilbeer.
We hebben onze fans lang doen wachten. De traktatie die ze te wachten staat zal de honger stillen op een manier die M. Braat zich niet eens kan voorstellen. De plannen zijn groots. Wees geduldig, STS belooft u dat de bom dit jaar nog valt.
De sigaret van Klaas (reeds geveild voor 860 euro).
Het is een donkere ochtend. Ik zit een bus te denken aan wat de dag brengen zal. Ook denk ik aan de dönertent van gisteren. De dönerscheerder leek op Robbie D. Het is de ochtend. STS start eindelijk met nieuwe opnames! Klaas heeft zijn jaren in de afkickkliniek achter de rug, Sjef is teruggekeerd van zijn solotour door India en Stink bleek langere telomeren te hebben dan medisch specialisten voor mogelijk hielden. En ik, tja, ik had niet gedacht dat dit nog zou gebeuren. Teveel tijd heb ik gestoken in het meester worden over de Afghaanse Diepzeebongo, zonder resultaat. Ik baal nu dat ik mijn oude instrument weer ter hand moet nemen, omdat ik de beheersing erover nog steeds mis. Op de andere hand, zoals Edelsteen zou zeggen, wat zou STS zijn met een strakke bassist? Géén STS zeg ik u, neen, dan zou ik eerder Toto zeggen. Of later, want ik ben niet zo snel. Afin, ik kan niet wachten tot er een krachtige ‘BOOOOOOOOOF’-brul simultaan uit de kelen van mijn lieve vriendjes zal schallen. Het wordt vast weer direct als vanouds, ik zeg u: STS is terug.
