Jaja, ADE lijkt alweer een tijd geleden, maar ik werd net pas wakker.
Wat werd er geknald in de crib van Y.A.L.A. Stink. De ene na de andere champagnefles, haast op de maat van de stomende kick die met een steady 130 BPM de zweetdruppels van de dansende menigte beroerde.
Klaas zijn drugsverleden verweeft met het heden. Wobble wobble boom boom Sjef geeft de drumpad een dikke zoen. Ik zweef heen en weer en nog een keer. Stink smeert het dicht. Niet iedereen is dit van STS gewend, maar oei wat werd er genoten.
De volledige live set van 107,03 uur paste niet op de USB-stick en is dus helaas verloren gegaan. Treur niet! Een fragment van een klein uur is bewaard gebleven en beschikbaar via je favoriete streamingdienst (zie Discografie).
Stink en Klaas stonden op de stoep. Ze hadden er liever niet gestaan, maar er moest en zou een album opgenomen worden. Onder de arm van Stink een synthesizer, in de mond van Klaas een sigaret. De brakheid droop langs de binnenkant van hun broekspijpen over hun schoenen. Het kon bijna beginnen.
De Nord Stage 3 van Bof, kortweg de Bofnord, werd geïnspecteerd door Stink terwijl Klaas het drumstel klaarzette. Waar bleef Sjef nou? Het was een raadsel voor ons alledrie.
De deurbel gaat. Ik doet de deur open en bekijk van onder naar boven wat er gaande is: afgetrapte sneakers, versleten spijkerbroek, twee handen aan armen met gespannen spieren, dragende: bier, bier, nog meer bier, de sixpacks met halve liters stonden tot boven de deurpost op elkaar gestapeld. Wie verschool zich achter deze stapel gerstenat? U raadt het al: de enige echte S.J.D. Sjef. “Het is Pools bier”, verduidelijkte Sjef na het zien van de verwarring in mijn ogen. “Ook heb ik de benodigdheden voor pantosties meegebracht”. Ja hoor, het kon beginnen.
Het is Pools bier
— S.J.D. Sjef
Nuchter presteert STS niet voldoende, zo luidt het motto van R.O.M. Bouts. Sjef mocht dan wat later zijn, zonder deze bijdrage was er niets van gekomen. De halve liters uit het oosten gleden soepeltjes naar binnen. Daar gingen we dan. Door de coronacrisis was er weinig gespeeld, ons laatste album stamt uit 2018, dus het eerste nummer werd niet direct zomaar uit de grond gestampt. Het was even zoeken naar de juiste frequentie en, bam, daar was ’t dan. Drie mollen. Dat leek Stink wel mooi. Mede door Stink’s consistentie hoefde ik niet lang te zoeken naar de toonsoort van zijn akkoordenschema’s. Man, die akkoordenschema’s. Ongelooflijk hoe hij met zijn brakke kop die toch elke keer ingedrukt krijgt op de Bofnord.
Het ene na het andere meesterwerk werd op de band vereeuwigd. Een ode aan Klaas in de verslavingskliniek op de Antillen, een smeekbede aan een leraar der klassieke talen, maar ook klassiekers als De Brilbeer.
We hebben onze fans lang doen wachten. De traktatie die ze te wachten staat zal de honger stillen op een manier die M. Braat zich niet eens kan voorstellen. De plannen zijn groots. Wees geduldig, STS belooft u dat de bom dit jaar nog valt.
De sigaret van Klaas (reeds geveild voor 860 euro).
Het is een donkere ochtend. Ik zit een bus te denken aan wat de dag brengen zal. Ook denk ik aan de dönertent van gisteren. De dönerscheerder leek op Robbie D. Het is de ochtend. STS start eindelijk met nieuwe opnames! Klaas heeft zijn jaren in de afkickkliniek achter de rug, Sjef is teruggekeerd van zijn solotour door India en Stink bleek langere telomeren te hebben dan medisch specialisten voor mogelijk hielden. En ik, tja, ik had niet gedacht dat dit nog zou gebeuren. Teveel tijd heb ik gestoken in het meester worden over de Afghaanse Diepzeebongo, zonder resultaat. Ik baal nu dat ik mijn oude instrument weer ter hand moet nemen, omdat ik de beheersing erover nog steeds mis. Op de andere hand, zoals Edelsteen zou zeggen, wat zou STS zijn met een strakke bassist? Géén STS zeg ik u, neen, dan zou ik eerder Toto zeggen. Of later, want ik ben niet zo snel. Afin, ik kan niet wachten tot er een krachtige ‘BOOOOOOOOOF’-brul simultaan uit de kelen van mijn lieve vriendjes zal schallen. Het wordt vast weer direct als vanouds, ik zeg u: STS is terug.
